Een
vleugje
licht
Ooit zei een wijze leraar tegen mij:
“Carina, je hoeft het tapijt van het leven niet zelf te knopen.
Je hoeft het alleen maar uit te rollen.”
Nu pas doorvoel ik zijn woorden.
In mijn leven hoort creëren: het enige wat ik nu doe is het tapijt uitrollen.
Wellicht breng ik jou hiermee ook een vleugje licht.
Een
vleugje
licht
Ooit zei een wijze leraar tegen mij:
“Carina, je hoeft het tapijt van het leven niet zelf te knopen.
Je hoeft het alleen maar uit te rollen.”
Nu pas doorvoel ik zijn woorden.
In mijn leven hoort creëren: het enige wat ik nu doe is het tapijt uitrollen.
Wellicht breng ik jou hiermee ook een vleugje licht.
Lieve jij,
Ik ben Carina Ligthart, geboren op 6 oktober 1984 in Alkmaar.
Op mijn eerste rapporten van de basisschool stond dat ik vooral wilde tekenen en knutselen.
Toch won mijn hoofd het jarenlang van mijn handen. Ik studeerde af aan de universiteit en ging even later als Psycholoog en Kind- en Jeugdtherapeut aan de slag.
Na de geboorte van onze tweede dochter moest ik voor langere tijd mijn werk neerleggen: ik was op. Mijn hoofd wilde niet meer, maar mijn handen begonnen te jeuken. De drang om te tekenen kwam opnieuw naar boven.
Toen ik mij als vrijwilliger aanmeldde bij de plaatselijke bloemenwinkel, begon ik al snel kaartjes te tekenen om bij de bloemen te geven. Ik merkte dat mijn kaartjes mensen raakten en blij maakten.
Intussen ben ik gestart met een teken- en schilderopleiding en voel ik mij ongelooflijk dankbaar dat ik met mijn kaartjes en kunst de wereld een stukje mooier kan maken.
Het kind in mij straalt weer.
Lieve jij,
Ik ben Carina Ligthart, geboren op 6 oktober 1984 in Alkmaar.
Op mijn eerste rapporten van de basisschool stond dat ik vooral wilde tekenen en knutselen.
Toch won mijn hoofd het jarenlang van mijn handen. Ik studeerde af aan de universiteit en ging even later als Psycholoog en Kind- en Jeugdtherapeut aan de slag.
Na de geboorte van onze tweede dochter moest ik voor langere tijd mijn werk neerleggen: ik was op. Mijn hoofd wilde niet meer, maar mijn handen begonnen te jeuken. De drang om te tekenen kwam opnieuw naar boven.
Toen ik mij als vrijwilliger aanmeldde bij de plaatselijke bloemenwinkel, begon ik al snel kaartjes te tekenen om bij de bloemen te geven. Ik merkte dat mijn kaartjes mensen raakten en blij maakten.
Intussen ben ik gestart met een teken- en schilderopleiding en voel ik mij ongelooflijk dankbaar dat ik met mijn kaartjes en kunst de wereld een stukje mooier kan maken.
Het kind in mij straalt weer.
Verwonder
Alles komt
Op zijn eigen tijd